تسلیت شهادت غریبانه ی امام مسموم، حضرت جواد الائمه (ع)

شهادت غریبانه ی امام مسموم، جواد مظلوم(ع) بر شما تسلیت باد.

این‌الرجبیون

کسانی که دل درگرو محبت خدا نهاده اند،

لحظه شماری می کنند تا با ورود به ماه رجب

و بهره مندی از برکات آن، به درک فیوضات ماه عظیم شعبان موفق شوند

و پس از آن بتوانند مدال لیاقت ورود به ضیافت الهی در ماه رمضان را دریافت نمایند.

 

----------------------------------------------------

حدیث قدسى:

ماه (رجب)، ماه من ، بنده، بنده من ، و رحمت ، رحمت من است ؛

هر که در این ماه مرا بخواند ، اجابتش کنم و هر که حاجت آورَد ، عطایش کنم .

 

حلول ماه مبارک رجب، مبارک باد.

 

 

حاج حمید جان شهادتتون مبارک

شهادت پاسدار سرافراز، شهید حاج حمیدرضا انصاری را به خانواده‌ی گرامی و بازماندگان و دوستان و همرزمانش و به مجموعه پر افتخار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تبریک و تسلیت میگویم

انشاءالله دست ما جاماندگان رو هم بگیرند

از اون روزی که این بزرگوار رو شناختم تو صورتشون نشون از انتظار روز شهادت معلوم بود

خدا به ما صبر بده

سه هشدار درباره انتخابات از کلام مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای

 

این سه موضوع که در KHAMENEI.IR منتشر شده است عبارتند از:

۱. ورود عناصر نفوذی به مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان: «آمریکایی‌ها به این انتخابات چشم طمع دوخته‌اند.» آن‌ها می‌خواهند «عنصر نفوذی را وارد مجلس کنند.» آن وقت آن عنصر «مثل موریانه از داخل میجَود و پایه‌ها را سست میکند» تا در ایران تغییرات مورد نظر دشمنان انجام شود.

۲. ارائه‌ فهرست انتخاباتی با مقاصد فاسد و غیرانقلابی: جریان غرب‌گرا و جریان نفوذی در این انتخابات حضور پیدا می‌کنند. آن‌ها با «مقاصد فاسد و غیرانقلابی، فهرست انتخاباتی پیشنهاد خواهند داد.» راه نفوذ اینگونه بازخواهد شد.

۳. مأیوس کردن مردم از انتخابات: برخی با گفتن حرف‌های مختلف «مردم را از انتخابات مأیوس» می‌کنند. گفتن مداوم و پرتکرار حرف‌هایی مانند انتخابات آزاد، تخلف گسترده، تقلب و... تلاش عده‌ای است تا ذهن مردم نسبت به انتخابات مخدوش شود. مردم حضورشان در انتخابات برای کشور امنیت، در بین دوستانش اعتبار و در بین دشمنانش ابهت خواهد آورد.

رهبر انقلاب اسلامی در مقابل این سه جریان، چند توصیه مهم به آحاد مردم کردند:

یک: با روشنگری و بدون تهمت زدن، بدون مصداق معیّن کردن اذهان به موضوع نفوذ روشن شود. ۱۳۹۴/۱۰/۱۴

دو: «درست انتخاب‌کردن» وظیفه و تکلیف مردم است. اعتماد به فهرستی که «آدمهای متدیّن و مؤمن و انقلابی‌» معرفی کرده‌اند راهی برای انجام این تکلیف است. ۱۳۹۴/۱۰/۱۹

سه: همه مردم در انتخابات شرکت کنند. حضور همه مردم چه آن‌هایی که «نظام را قبول ندارند» اما کشور و اعتبار آن برایشان مهم است و چه آن‌هایی که «ممکن است رهبری را قبول نداشته باشند» اما به نظام جمهوری اسلامی علاقمند هستند؛ برای اسلام، نظام و ملت آبرو خواهد بود. ۱۳۹۴/۱۰/۱۹

این همان دستورالعملی است که باعث می‌شود هم «انقلاب ماندگار شود» و هم خداوند در دل‌های ملت «سکینه و آرامش» بنشاند که لَقَد رَضِیَ اللهُ عَنِ المُؤمِنینَ اِذ یُبایِعونَکَ تَحتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فی قُلوبِهِم فَاَنزَلَ السَّکینَةَ عَلَیهِم. (سوره‌ فتح، بخشی از آیه‌ ۱۸)

خطاب به کاندیداهای ارزشی مجلس دهم در حوزه انتخابیه اراک،کمیجان و خنداب

 

 

حجت الاسلام سید رضا تقوی رئیس شورای همگرایی اصولگرایان با بیان اینکه ما بر همگرایی تاکید می کنیم زیرا بدنبال افزایش قدرت هستیم گفت: اگر کسی در جهت همگرایی گامی بر ندارد و خسارتهای بزرگ ایجاد شود، گناه کبیره کرده است.

دوستان (کاندیداهای ارزشی مجلس دهم در حوزه انتخابیه اراک،کمیجان و خنداب) برای رهایی افراد ارزشی و انقلابی از سر درگمی و جلوگیری از واگرایی های احتمالی بعد از انتخابات لطفا با رعایت تقوای الهی از بین خودتان افراد شایسته را انتخاب ، و بقیه به حمایت از ایشان البته برای رضای خدای تبارک و تعالی از دور انتخابات کنار بکشید

امروز روز بزرگ جهاد است آن هم جهاد اکبر جهاد با نفس

یا علی مدد

داستان میلاد پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله )

 

استان میلاد پیامبراکرم (ص)

                             

آن حضرت پیش از طلوع سپیده صبح ، روز جمعه یا روز دوشنبه ، هفدهم یا دوازدهم ماه ربیع الاول ، عام الفیل ، ۵۵ روز پس از هلاکت اصحاب فیل در شهر مکه شعب ابی طالب پاکیزه و خندان به دنیا آمد و جهانی تاریک را به نور مبارک خود روشن نمود .هنگامی که رسول خدا (ص) از شکم مادر تولد یافت ، دست چپ خود را بر زمین گذارد و دست راست به سمت آسمان بلند کردو چون کلمه توحید را بر زبان جاری نمود ، نوری از دهان مبارکش ظاهر گردید که تمامی مکه را روشنائی بخشید

گروه اجتماعی-از آمنه مادر پیامبر (ص) روایت شده است که گفت :

زمانی که محمد(ص) را آبستن بودم احساس آبستنی نمی کردم و همچون زنان دیگردچار سنگینی حمل نبودم. در خواب گویا کسی به نزد من آمد و گفت : بهترین انسانها را باردار شده ای . پس نوزاد بدنیا آمد و دست ها و زانوهایش را به زمین زد و سرش را بسوی آسمان گرفت .نوری از من خارج شد و آسمان و زمین را روشن کرد و شیاطین با ستاره ها رانده شدند و از ورود به آسمان منع شدند . قریش وقتی حرکت شهابها را در آسمان و افتادن آنها را دیدند ترسیدند و گفتند : قیامت برپا شده است . همه به دور ولید بن مغیره جمع شدند که پیری با تجربه بود و از او در باره ی این حوادث پرسیدند . گفت : به آن ستاره ای که در ظلمات و تاریکی دریا و خشکی راه را باکمک آن پیدا می کنید بنگرید اگر از بین رفته باشد قیامت است و اگر در جای خود ثابت باشد اتفاق مهم دیگری افتاده است.

به گزارش بولتن نیوز،در مکه مردی یهودی به نام یوسف بود وقتی دید ستارگان در آسمان حرکت می کنند به سوی جمع قریش رفت و گفت : ای قریشیان آیا امشب در میان شما کودکی متولد شده است؟ گفتند : نه . گفت : به تورات قسم که اشتباه می گویید در این شب آخرین و بهترین پیامبر متولد شده است و در کتاب های ما این امر آمده است که اگر این پیامبر بدنیا بیاید شیاطین با سنگ رانده شده و از آسمان رانده می شوند . سپس هر کدام از قریشیان به خانه خود برگشت و از اهل خود در این باره پرس و جو کردند . گفتند : عبدالله بن عبدالمطلب صاحب پسری شده است . یهودی گفت : او را به من نشان دهید . قریش همراه او به خانه آمنه رفتند و به او گفتند : پسرت را نشان این یهودی بده . 

آمنه قنداق نوزاد را آورد . یهودی در چشمان نوزاد نگریست وپوشش شانه او را کنار زد و خال سیاهی دید که چند مو بر آن بود . سپس بیهوش به زمین افتاد . قریشیان به او خندیدند . یهودی چون به هوش آمد گفت : ای قریش آیا میخندید؟ این پیامبر شمشیر است و شما را نابود خواهد کرد پیامبری و نبوت تا ابد از بنی اسرائیل خارج شد .مردم پراکنده شدند و اخبار یهودی را در میان همه پخش کردند ....

بامداد روز تولد پیامبر(ص) همه بتها واژگون شده بودند . در آن شب ایوان کسری به شدت لرزید و چهارده کنگره از آن افتاد .آب دریاچه ساوه خشک شد و آب از صحرای سماوه جوشید و آتشگاههای فارس که هزار سال  روشن بودند خاموش شدند ...

در آن شب نوری از طرف حجاز ظاهر شد و سپس گسترش یافت تا جایی که مشرق را فرا گرفت و تخت پادشاهان زمین واژگون شد .....

بایسته های مدیران در کلام حضرت علی(ع)

آنچه در سعادت جامعه نقش اساسی دارد، شایستگی و جامع الشرایط بودن مدیران و کارگزاران آن جامعه است؛ چنانکه در سازمان‌ها نیز موفقیت آن در رسیدن به اهداف و مأموریت‌های سازمانی منوط به مدیرانی کاردان و لایق می‌باشد.

عقیق: موفقیت مدیر به میزان زیادی بستگی به افرادی دارد که با او کار می­ کنند. همان­طور که مدیر باید توانایی اداره­ سازمان را داشته باشد، افراد و کارکنان نیز باید شایستگی و توان انجام کارها و تحقق بخشیدن اهداف سازمان را دارا باشند. انتخاب کارکنان شایسته و در مرحله­ی بعد، آموزش و تربیت آنان، از مهم­ترین وظایف مدیر در سازمان است. اگر افراد شایسته ­ای امور سازمان را به عهده نگیرند، اهداف سازمان تحقق نمی­یابد. امیرمؤمنان (ع) در نامه­ای که به قاضی منصوب از طرف خویش بر اهواز نوشت چنین آورده است: «بدان ای رفاعه که این حکومت امانت است». در اندیشه­ امیرمؤمنان مناصب و مسؤولیت­ها امانتی است که مانند سایر امانت­ها باید به اهلش سپرده شود.
یکی از عمده­ترین آفات مدیریت حاکمیت رابطه به جای ضابطه در انتخاب کارگزاران است. انتخاب مدیران براساس منافع و گرایش­های خاص جناحی و باندی یکی از ضعف­های عمده­ی مدیریت است و در اسلام مورد نهی قرار گرفته است؛ چنانکه آمده است: «هر کس، کارگزاری از مسلمانان را به کار گمارد و بداند که در میان ایشان شایسته­تر از او و داناتر از او به کتاب خدا و سنت پیامبرش است به خدا و پیامبرش و همه­ی مسلمانان خیانت کرده است».
از حضرت علی (ع) روایت شده است که آن حضرت درباره­ شایستگی خویش برای خلافت چنین استدلال کرد که از رسول خدا (ص) مکرراً شنیده شد که می­فرمود: «هیچ امتی امر زمامداری خویش را به عهده ­ی شخصی که آگاه­تر از وی در میان امت وجود دارد نمی­سپارد مگر این که روز به روز، کار آنان به مذلت و پستی کشیده شود تا به آن چه واگذاشته­ اند بازگردند».
اگر نااهلان زمامداری مردمان را به دست گیرند، اموال را به یغما می­برند و مردمان را به خواری می­ کشانند و نظام اداره­ ی امور را تباه می­سازند و رعایت اهلیت­ها تا بدان حد اهمیت دارد که امام یکی از دلایل فروپاشی حکومت­ها را بی­ توجهی به آن می­داند: چهار چیز نشانه­ی تیره­بختی و ادبار دولت­هاست: واگذاردن کارهای اصلی و اساسی و پرداختن به امور فرعی، جلو انداختن فرومایگان و پس راندن صاحبان فضل.
اصل رعایت اهلیت پس از رسول خدا (ص) دگرگون شد و این انحراف هم­چنان ادامه یافت. چنانکه کار به آن­جا رسید که ناشایست­ ترین افراد بر مصادر امور قرار گرفتند. بلاذری از قول «سعیدبن مسیب» آورده است که گروهی از امویانی را که از اصحاب پیامبر نبودند [و فاقد هرگونه شایستگی لازم بودند] به فرمانروایی برگماشته شدند. بدین­ترتیب از آنان کارهایی سر می­زد که اصحاب پیامبر بدشان می­آمد. امیرمؤمنان علی (ع) درباره­ «ابن ابی معیط» و «ابن ابی سرح» و امثال آنان که بعدها در صف «قاسطین» به مصاف حق آمدند و از کارگزاران افراد ناشایست بودند چنین فرمود: «آنان نه اهل دیانتند و نه به قرآن اعتقادی دارند، من آنان را بهتر از شما می­شناسم، در دوران خردی و بزرگی با آنان مصاحب بوده­ام. در خردی و بزرگی بدترین مردمان بودند». بر این اساس مشهود است که مدیریت اموی «وابسته سالاری» در گزینش مبنا قرار گرفت و نتیجه هم همان شد که حضرت امیر (ع) بیان داشتند.
حضرت علی (ع) در نخستین روز پس از خلافت خویش اعلام کردند: «آن­چه می­گویم بر عهده­ من است و من خود ضامن آنم. آن کس که حوادث عبرت آموز روزگار را به چشم ببیند و از آن پند پذیرد، پرهیزگاریش او را از آلوده شدن به کارهای شبهه­ ناک بازمی­دارد. هوشیار باشیدکه بار دیگر چون روزگاری که خداوند پیامبرتان را برانگیخت، در معرض آزمایش واقع شده­ اید. سوگند به کسی که (محمد) را به حق گسیل داشته، هر آینه با همدیگر درآمیخته و غربال می­شوید تا صالح از فاسد جدا گردد. یا همانند دانه­هایی که در دیگ می­ریزند، تا چون به جوش آید، زیر و زبر شوند. پس ذلیل­ترین شما بالاترین شما شود و بالاترین­تان، پست­ ترین­تان. واپس­ماندگان­تان پیش افتند و پیشی گرفتگان­تان واپس­رانده شوند».
امیرالمومنین علی (ع) برای آن که حکومت را در اختیار صالحان قرار دهد متحمّل هزینه ­ها و سختی­ های فراوانی شد دو جنگ «جمل» و «صفین» تنها به دلیل اصرار حضرت امیر (ع) بر تصدی مناصب توسط شایستگان صورت گرفت. آن حضرت پس از به دست گرفتن قدرت، تقریباً تمامی استانداران، فرمانداران و کارگزاران عالی­رتبه قبلی را از کار برکنار کرد که بسیاری از این عزل­ها، موجب تضعیف قدرت حضرت علی (ع) تقویت دشمنان و به خطر افتادن حکومت آن حضرت گردید. علاوه بر آگاهی خود امام نسبت به این امر، اطرافیان نیز این نکته را به ایشان یادآوری می­کردند و برخی بر این عقیده بودند که حداقل پس از تثبیت حکومت، حضرت اقدام به عزل حکام نالایق کند، ولی علی (ع) حاضر نشد حتی یک لحظه برخلاف اصل لیاقت و شایستگی عدالت گام بردارد پس از آن نیز حضرت به استانداران و کارگزاران خود دستور می­داد که در دستگاه حکومتی خود این اصل را رعایت کنند.
طبیعی است که این امر هزینه­ های سنگین را بر حکومت نو بنیاد علوی تحمیل کرد چرا که خشم حاکمان نالایق پیشین را برمی­انگیخت و آن­ها را علیه حکومت تحریک می­کرد. همچنین بسیاری از منتفذان و بزرگان آن روز جامعه­ی اسلامی که از نگاه امام علی (ع) شایستگی­های لازم را برای مدیریت نداشتند در صف مقابل آن حضرت قرار می­داد. این مسأله کاملاً قابل پیش بینی بود و از نگاه کسانی که به دنیای سیاست آشنایی داشتند دور از ذهن نمی­نمود. از این رو چه از سوی دوستان و چه از سوی دشمنان در این زمینه به حضرت فشارهای متعددی وارد می­شد تا برخی از کارگزاران پیشین را ابقا کند و به برخی از بزرگان آن روز مقاماتی را علی­رغم عدم شایستگی آن­ها واگذار نماید. مغیره ­بن شعبه که یکی از مکاران عرب و آگاه به اوضاع سیاسی بود و از روش امیرالمؤمنین (ع) نیز اطلاع داشت، به آن حضرت ابقای کارگزاران معاویه را پیشنهاد کرد، اما با مخالفت امام علی (ع) رو ­به ­رو شد.
حضرت علی (ع) گرچه خود نیز پیش­بینی می­کرد که عدم واگذاری مسؤولیت­های مهم به معاویه، طلحه و زبیر ممکن است چالش­هایی برای آن حضرت ایجاد نماید اما حاضر نشد تا تسلیم زیاده خواهی­های آن­ها شود و شایسته­سالاری را خط قرمز خود در واگذاری هرگونه مناصب حکومتی می­دانست. آن حضرت حتی در مواردی هم از دوستان و آشنایان خود کسانی را به حکومت می گماشت به دلیل شایستگی­های آن­ها بود و وابستگی­ های فامیلی تاثیری در واگذاری مسؤولیت ها نداشت.

پی نوشت ها:
1-طبری، تاریخ طبری، ج 3: 461.
2-دینوری، الامامه و السیاسه، ج 1: 52.
3-ابن مزاحم، وقعه الصفین: 489.
4-مجلسی، بحارالانوار، ج 30: 323.
5-المتقی هندی، کنز العمال، ج 6: 79.
6-محقق نوری، مستدرک الوسائل، ج 17: 355.
منبع:قدس

حرم امام حسین (علیه السلام) باب الراس شریف حضرت

۲۰ جمله از رهبر انقلاب درباره عزاداری سیدالشهدا

به مناسیت فرا رسیدن محرم الحرام و ایام عزاداری شهادت حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام و یاران باوفای ایشان، پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR بیست جمله‌ی برگزیده از رهبر انقلاب درباره عزاداری سیدالشهدا علیه‌السلام را منتشر کرد:

* در زندگی حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام، یک نقطه‌ی برجسته، مثل قله‌ای که همه‌ی دامنه‌ها را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد، وجود دارد و آن عاشورا است. ۱۳۷۱/۱۱/۰۶

* تحقیقاً یکی از مهمترین امتیازات جامعه شیعه بر دیگر جوامع مسلمان، این است که جامعه شیعه، برخوردار از خاطره عاشوراست. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* یکی از بزرگترین نعمتها، نعمت خاطره و یاد حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام، یعنی نعمت مجالس عزا، نعمت محرّم ونعمت عاشورا برای جامعه شیعیِ ماست. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* قدر مجالس عزاداری را بدانند، از این مجالس استفاده کنند و روحاً و قلباً این مجالس را وسیله‌ای برای ایجاد ارتباط و اتّصالِ هرچه محکم‌تر میان خودشان و حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام، خاندان پیغمبر و روح اسلام و قرآن قرار دهند. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* در ماه محرم، معارف حسینی و معارف علوی را که همان معارف قرآنی و اسلامی اصیل و صحیح است برای مردم بیان کنید. ۱۳۷۲/۰۳/۲۶

* اگر برای ذکر مصیبت، کتاب «نَفَس المهمومِ» مرحوم «محدّث قمی» را باز کنیدو از رو بخوانید، برای مستمع گریه‌آور است و همان عواطفِ جوشان را به‌وجود می‌آورد. چه لزومی دارد که ما به خیال خودمان، برای مجلس‌آرایی کاری کنیم که اصل مجلس عزا از فلسفه واقعی‌اش دور بماند؟! ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* وقتی شعر را میخوانیم، به فکر باشیم که از این شعر ما ایمان مخاطبان ما زیاد شود. پس، هر شعری را نمیخوانیم؛ هرجور خواندنی را انتخاب نمیکنیم؛ جوری میخوانیم که لفظ و معنا و آهنگ، مجموعاً اثرگذار باشد. در چه؟ در افزایش ایمان مخاطب. ۱۳۸۶/۰۴/۱۴

* برخی کارهاست که پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دین نزدیک می‌کند. یکی از آن کارها، همین عزاداریهای سنّتی است که باعث تقرّبِ بیشترِ مردم به دین می‌شود. این‌که امام فرمودند «عزاداری سنّتی بکنید» به خاطر همین تقریب است. در مجالس عزاداری نشستن، روضه خواندن، گریه کردن، به سروسینه زدن و مواکب عزا و دسته‌های عزاداری به راه انداختن، از اموری است که عواطف عمومی را نسبت به خاندان پیغمبر، پرجوش می‌کند و بسیار خوب است. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* من حقیقتاً هر چه فکر کردم، دیدم نمی‌توانم این مطلب - قمه‌زدن - را که قطعاً یک خلاف و یک بدعت است، به اطّلاع مردم عزیزمان نرسانم. این کار را نکنند. بنده راضی نیستم. اگر کسی تظاهر به این معنا کند که بخواهد قمه بزند، من قلباً از اوناراضی‌ام. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* لازم است از همه برادران و خواهرانی که در سراسر کشور، در ایّام عزاداری، با اقامه عزا و به راه انداختن مراسم عزاداری، بخصوص با اقامه نماز جماعت در ظهر عاشورا و با عرض ارادت به خاندان پیامبر، این روزها را بزرگ داشتند سپاسگزاری کنم. ۱۳۷۷/۰۲/۱۸

* هیچ وقت نباید امت اسلامی و جامعه‌ی اسلامی ماجرای عاشورا را به عنوان یک درس، به عنوان یک عبرت، به عنوان یک پرچم هدایت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده‌ی به عاشورا و به حسین‌بن‌علی (علیه‌السّلام) است. ۱۳۹۱/۰۹/۰۱

* اگر کسانی برای حفظ جانشان، راه خدا را ترک کنند و آن‌جا که باید حق بگویند، نگویند، چون جانشان به خطر می‌افتد، یا برای مقامشان یا برای شغلشان یا برای پولشان یا محبّت به اولاد، خانواده و نزدیکان و دوستانشان، راه خدا را رها کنند، آن وقت حسین‌بن‌علی‌ها به مسلخ کربلا خواهند رفت و به قتلگاه کشیده خواهند شد. ۱۳۷۵/۰۳/۲۰

* اگر فداکاری بزرگ حسین‌بن‌علی علیه‌السلام نمی‌بود که این فداکاری، وجدان تاریخ را به کلی متوجه و بیدار کرد در همان قرن اول یا نیمه‌ی قرن دوم هجری، بساط اسلام به کلی برچیده می‌شد. ۱۳۷۲/۰۳/۲۶

* کار امام حسین علیه‌الصّلاه والسّلام در کربلا، با کار جدّ مطهرش حضرت محمد بن عبداللَّه صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله‌وسلم در بعثت، قابل تشبیه و مقایسه است. قضیه این است. همان طور که پیغمبر در آن جا، یک تنه با یک دنیا مواجه شد، امام حسین هم در ماجرای کربلا، یک تنه با یک دنیا مواجه بود. ۱۳۷۵/۰۹/۲۴

* عبرت آن است که انسان نگاه کند و ببیند چطور شد حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام - همان کودکی که جلوِ چشم مردم، آن همه موردِ تجلیلِ پیغمبر بود و پیغمبر درباره‌ی او فرموده بود: «سیّد شباب اهل الجنه»؛ سرور جوانان بهشت - بعد از گذشت نیم قرن از زمان پیغمبر، با آن وضعِ فجیع کشته شد؟! ۱۳۷۳/۱۰/۱۵

* امام حسین را فقط به جنگِ روز عاشورا نباید شناخت؛ آن یک بخش از جهاد امام حسین است. به تبیین او، امر به معروف او، نهی از منکر او، توضیح مسائل گوناگون در همان منی و عرفات، خطاب به علما، خطاب به نخبگان- حضرت بیانات عجیبی دارد که تو کتابها ثبت و ضبط است- بعد هم در راه به سمت کربلا، هم در خود عرصه‌‌ی کربلا و میدان کربلا، باید شناخت. ۱۳۸۸/۰۵/۰۵

* عاشورا پیامها و درسهایی دارد. عاشورا درس می‌دهد که برای حفظ دین، باید فداکاری کرد. درس می‌دهد که در راه قرآن، از همه چیز باید گذشت. درس می‌دهد که در میدان نبرد حق و باطل، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پیر و جوان، شریف و وضیع و امام و رعیت، با هم در یک صف قرار می‌گیرند. ۱۳۷۱/۰۴/۲۲

* درس عاشورا، درس فداکاری و دینداری و شجاعت و مواسات و درس قیام للَّه و درس محبّت و عشق است. یکی از درسهای عاشورا، همین انقلاب عظیم و کبیری است که شما ملت ایران پشت سر حسین زمان و فرزند ابی‌عبداللَّه الحسین علیه‌السّلام انجام دادید. خود این، یکی از درسهای عاشورا بود. ۱۳۷۷/۰۲/۱۸

* امام بزرگوار ما، محرّم را به عنوان ماهی که در آن، خون بر شمشیر پیروز می‌شود، مطرح نمود و به برکت محرّم، با همین تحلیل و منطق، خون را بر شمشیر پیروز کرد. این، یک نمونه از جلوه‌های نعمت ماه محرّم و مجالس ذکر و یاد امام حسین علیه‌السّلام است که شما دیدید. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* درس حسین‌بن‌علی علیه‌الصّلاةوالسّلام به امّت اسلامی این است که برای حقّ، برای عدل، برای اقامه‌ی عدل، برای مقابله‌ی با ظلم، باید همیشه آماده بود و باید موجودی خود را به میدان آورد؛ در آن سطح و در آن مقیاس، کار من و شما نیست؛ امّا در سطوحی که با وضعیّت ما، با خُلقیّات ما، با عادات ما متناسب باشد چرا؛ باید یاد بگیریم. ۱۳۹۲/۰۳/۲۲

* پروردگارا! تو را به حسین و زینب علیهماالسّلام قسم می‌دهیم که ما را جزو دوستان و یاران و دنباله‌روان آنان قرار بده.
* پروردگارا! حیات و زندگی ما را زندگی حسینی و مرگ ما را مرگ حسینی قرار بده.
* پروردگارا! امام بزرگوار ما را که به این راه هدایتمان کرد، با شهدای کربلا محشور کن. شهدای عزیز ما را با شهدای کربلا محشور کن. ۱۳۷۴/۰۳/۱۹

خاطره دیدار پیرزن اراکی با رهبر معظم انقلاب/ پیرزنی که هستی‌ اش را به جبهه اهدا کرد+ عکس

اینستاگرام دفتر مقام معظم رهبری، تصویری از دیدار یک پیرزن اراکی را با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در اوایل دهه ۶۰ به اشتراک گذاشته است.

 

به گزارش عصر مرکزی، در توضیح عکس خاطره‌ای از یکی از کارکنان کارمندان روابط عمومی وقت ریاست‌جمهوری نقل شده که مشروح آن بدین شرح است: « یک‌بار سال ۶۲ یا ۶۳ بچه‌های سپاه که دم درب ریاست جمهوری بودند گفتند یک پیرزنی از اراک آمده و میگوید من حضرت آقا را می‌خواهم ببینم. من رفتم گفتم بفرمایید مادر! کاری داری شما؟ گفت که والله هر چی دارم و ندارم برداشتم آوردم بدهم به آقا برای جبهه. من رفتم خدمت حضرت آقا و عرض کردم این طور شده است. گفتند سریع بگویید بیاید داخل. رفتم او را آوردم داخل. یک زیلو، یک سجاده نماز، یک انگشتر یا النگو – در حدّ همین چند قلم بود که – به حضرت آقا داد و گفت من دیگر امیدی به زنده بودن ندارم. همینها را دارم از مال دنیا و آمدم اینها را از طریق شما به جبهه‌ها بدهم و به این وسیله دِین خودم را ادا کرده باشم.

حالتی در آقا به وجود آمده بود که اصلاً وصف‌ناپذیر بود. عظمت این زن را می‌دید که از اراک راه افتاده آمده و هر آنچه دارد و ندارد برای جبهه‌ها می‌دهد. او بعد مورد تفقد حضرت آقا قرار گرفت و تشکر کردند. بعد از اینکه آن پیرزن رفت، آقا یکی از کارمندان دفتر را صدا کردند و گفتند بروید آدرسش را بگیرید و در حدّ ممکن نیازهای اولیه‌اش را برطرف کنید. آن سجاده را آقا تا زمانی که در ریاست جمهوری بودند به عنوان سجاده خودشان حفظ کردند. البته چندین برابر پول آن را آقا به حساب جبهه واریز کردند، یعنی در واقع آن را خریدند. بعد فرمودند که بقیه‌اش هم در موزه باید باشد.»